(ترجمۀ بخش‌هایی از مقاله)

🔸یافته‌هایی از هر دو مطالعۀ هم‌گروهی تصدیق می‌کند وقتی بحثِ سلامت فردی و جمعی به میان می‌آید، گیاهخواری دارای مزایایی است. مباحثه‌ها دربارۀ فواید، کفایت تغذیه‌ای و آثار سلامتی الگوهای رژیمیِ متفاوت، غالبا مبتنی بر میزان غذاهای گیاهی در رژیم غذایی است. در سرتاسر دنیا، بیماری‌های کاردیومتابولیکی، شامل اضافه‌وزن و چاقی و بیماری‌های مزمن‌ شیوع کمتری در میان گیاهخواران دارد. گیاه‌خواران همچنین برای طول‌عمرشان شناخته شده‌اند. از آنجا که پژوهش‌ها شواهد انبوهی را مبنی بر پیامدهای مثبت غذاهای گیاهی بر سلامتیِ انسان و تاثیرات مخرب گوشت‌ها نشان می‌دهند، غیاب یا محدود بودن گوشت و غنی بودن غذاهای گیاهی از نظر تنوع و مقدار در رژیم‌های گیاهخواری، ممکن است به‌طور مستقل توضیحی برای فواید مشاهده شدۀ آن برای سلامتی باشد. با این‌حال، نشان داده شده است رژیم‌های گیاه‌پایۀ متعادلی که شامل مقادیر نسبتاً کمی غذاهای حیوانی، مانند تخم‌مرغ، لبنیات و/یا ماهی‌اند نیز برای سلامتی فوایدی دارند.

🔸مقایسه‌ای از انتشار گازهای گلخانه‌ایِ (GHG) مرتبط با رژیم غذایی استانداردِ ۸۳۶۸ کیلوژول (۲۰۰۰ کیلوکالری) بین الگوهای تغذیه‌ای در Adventist Health Study-2 (گیاهخواری، شبه-گیاهخواری، غیرگیاهخواری) و EPIC-Oxford (وگن، وجترین، ماهی‌خوارها، کم‌گوشتخوارها، گوشت‌خوارهای میانه‌رو، شدیداً گوشتخوارها) با استفاده از ارزیابی‌های چرخۀ حیات در تصویر شمارۀ سه [ضمیمه شده در انتهای پست] نشان داده شده است. در هر دو مورد، کاهش یا حذف گوشت از رژیم‌های غذایی می‌تواند باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شود: در [پژوهشِ] AHS-2 در گیاهخواری و شبه-گیاهخواری در مقایسه با غیرگیاهخواری به‌ترتیب حدود ۲۹ و ۲۲ درصد، و در [پژوهشِ] EPIC-Oxford در گوشت‌خواری به‌شکلی میانه‌روانه (روزانه ۵۰ تا ۹۹ گرم گوشت) ۲۲ درصد، و در رژیمی بدون گوشت یا وگن در مقایسه با شدیداً گوشتخواری (روزانه بیشترمساوی ۱۰۰ گرم گوشت) تا ۶۰ درصد [کاهش گازهای گلخانه‌ای مشاهده شده است].

🔸مسلم می‌دانیم که جانبداری از رژیم‌های گیاه‌پایه در سطحی جهانی مغتنم است. تحولِ رژیم‌های غذایی در سرتاسر دنیا از حیوان‌پایه به گیاه‌پایه، در دستیابی به امنیت غذایی و اهداف پایداری* اهمیتی فوق‌العاده دارد. کاستن از مصرف گوشت و دیگر محصولات حیوانی باعث خواهد شد که مقادیر قابل‌توجهی غذا برای مصرف مستقیم انسان دردسترس قرار گیرد، روشی کارآمدتر و پایدارتر برای تغذیۀ مردم که می‌تواند از ناامنی غذایی نیز بکاهد. علاوه‌براین، شواهدِ مبنی بر وجود ارتباط بین مصرف گوشت به‌ویژه گوشت قرمز و فرآوری شده با پیامدهای مضر بر سلامتی، در حال افزایش است. صرفا از دیدگاه سلامتی، هیچ نیازی به مصرف گوشت نیست. پذیرش کامل رژیم‌های بدون گوشت (گیاهخواری) در سطحی جهانی این پتانسیل را دارد که کاملا به‌طور همزمان عرضۀ غذا را بهینه کند، سلامتی را ارتقا دهد، پایداری محیط‌زیستی را افزایش بخشد و پیامدهای عدالت اجتماعی را به‌پیش ببرد.

منبع:
Siapco, Gina & Sabaté, Joan. (2018). Health and sustainability outcomes of vegetarian dietary patterns: a revisit of the EPIC-Oxford and the Adventist Health Study-2 cohorts (https://doi.org/10.1038/s41430-018-0310-z). European Journal of Clinical Nutrition.

*سازمان ملل، پایداری را چنین تعریف کرده است: «تامین نیازهای کنونی بدون به‌خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای تامین نیازهای خودشان». برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ اهداف توسعه پایدار سازمان ملل، اینجا (http://unhabitat.org.ir/?page_id=1375) را بخوانید.