مصرف پروتئینِ گیاهی به‌جای حیوانی، به‌طور قابل‌توجهی بر سلامتِ مردم، هدررفت غذا و انتشارِ گازهای گلخانه‌ای تأثیر خواهد گذاشت.

آمریکای وگن؟

آیا آمریکایی‌ها واقعا می‌توانند روش زندگی خود را رها کرده و طمع شرکتیِ صنایعِ دامی-زراعیِ متکی به حیوانات و “تفریحاتی” مثلِ گاوسواری رودِئو یا شکارِ حیواناتِ بی‌دفاع در نیمه‌شب را کنار بگذارند؟

پژوهشِ جدید منتشر شده در مجلۀ Proceedings of the National Academy of Sciences نشان می‌دهد که این امر شدنی است، و گرسنگی هرسالهٔ حدوداً ۴۱ میلیون آمریکایی، به گذشته‌ها خواهد پیوست. با پیروی از رژیمی وگن می‌توان خوراک همهٔ مردم آمریکا، به‌علاوهٔ ۳۵۰ میلیون نفرِ بیشتر را تأمین کرد.

این مطالعه مصارف کشاورزیِ ایالات متحده که به پرورش دام برای سیستم غذایی تخصیص داده شده و جایگزینیِ آن با کشاورزیِ لازم برای رژیمِ غذاییِ وگن را بررسی کرد. طبق تحقیقاتِ آن‌ها، زمینِ اختصاص داده شده می‌تواند دو برابر بیشتر از مقدارِ کنونی، غذا تولید کند.

مطابقِ این پژوهش، اگر همین زمین به‌جای پرورشِ حیوانات برای سلاخی، به کشتِ گیاهان اختصاص می‌یافت، کشاورزانِ آمریکایی می‌توانستند دو برابرِ جمعیتی که درحال حاضر تغذیه می‌کنند را غذا بدهند.

در پژوهش آمده است: «جایگزینی همزمان تمام اقلام حیوانی در رژیم غذایی ایالات متحده با گزینه‌های گیاه‌پایه باعث افزودن غذای کافی به‌طور کامل، برای تغذیه‌ٔ ۳۵۰ میلیون نفرِ بیشتر می‌شود که بسیار بالاتر از فواید موردانتظارِ حذف تمام هدررفت‌های‌‌ غذایی در زنجیرهٔ تامین است.»

کشور وگن

ران مایلو، محققِ [علم] پایداری در بنیادِ علومِ وایزمن اسرائیل، که رهبریِ مطالعه را به‌عهده داشت همراه با پژوهشگرانش، مواد غذایی پرورش داده شده در گسترهٔ فعلی [آمریکا] را با جانشین‌های گیاه‌پایه‌ای که از نظرِ ارزشِ تغذیه‌ای قابلِ مقایسه بودند، جایگزین کردند تا به‌طورِ مناسبی، در عین تغییر به رژیمی وگن، سطحِ بهینه‌ای از سلامتی، قابل قیاس با آنچه درحال‌حاضر از نظر تغذیه‌ای مرسوم است برای کشور حفظ کنند. که همان مقدار کالری، پروتئین، فیبر و ویتامین‌ها را، بدونِ افزایشِ مقدار چربی، در رژیمِ غذایی فراهم می‌کند.

این گروه محققان پی‌بردند: «ترکیبی از سیب‌زمینی، بادام‌زمینی، لوبیای‌سویا و بقیهٔ گیاهان، با ارزش غذاییِ برابر، می‌تواند کلِ مقدار غذای در دسترس برای خوردن را تا ۱۲۰% افزایش دهد.»

تحقق آمریکایی وگن در عمر ما؟

با چاقیِ مفرط، تغییرات اقلیمی و افزایشِ هر روزهٔ جمعیت، به سویی می‌رویم که نمی‌توانیم این امر را انکار کنیم.

(نوشتۀ اِما ویلیامز)

https://goo.gl/XGMQp2

چکیدهٔ این مقاله را در اینجا (https://t.me/VEGReferences/158) بخوانید.

منبع:

https://goo.gl/vGd73V